การสำรวจครั้งใหม่ที่กำลังดำเนินอยู่เกี่ยวกับวิธีที่เยาวชนออสเตรเลียเข้าใจและจินตนาการว่าประชาธิปไตยของพวกเขากำลังท้าทายทัศนคติเหมารวมที่มีมาอย่างยาวนาน การสำรวจซึ่งจัดทำขึ้นเพื่อประชาธิปไตยปี 2025จะดึงดูดนักเรียนและครูจำนวน 90,000 คนที่มีส่วนร่วมกับโครงการการเรียนรู้ Ignite ของ Museum of Australian Democracy ในที่นี้ เราได้รวบรวมข้อค้นพบสำคัญบางประการจากการสำรวจพื้นฐานของผู้เข้าชมโรงเรียน 857 คน อายุระหว่าง 12 ถึง 17 ปี
ซึ่งเดินทางมายังพิพิธภัณฑ์จากทั่วประเทศออสเตรเลียในปีนี้
การค้นพบของเราเป็นไปในเชิงบวก – พวกเขาท้าทายความคิดที่ว่าผู้มีสิทธิเลือกตั้งอายุน้อยไม่แยแส และแสดงให้เห็นว่าผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตคือตัวแทนของประชาธิปไตย ซึ่งมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนทิศทางการเมืองของออสเตรเลีย กล่าวโดยสรุป ไม่ใช่ว่าคนหนุ่มสาวไม่ชอบการเมือง แต่อยากทำการเมืองให้แตกต่างกับคนรุ่นเก่าและต้องการเห็นวาระแห่งการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างออกไป
คำตอบที่อยู่ในแผนภูมิด้านล่างแสดงให้เห็นสองในสามของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตเชื่อว่าระบอบประชาธิปไตยเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับรัฐบาลในอนาคตของออสเตรเลีย
ผู้ตอบแบบสอบถามที่เหลือส่วนใหญ่ไม่แน่ใจ และมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่คิดว่าประชาธิปไตยไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด ไม่มีผู้ตอบแบบสอบถามตอบว่า “ไม่แน่นอน”
ตรงกันข้ามกับการโต้เถียง มีการลดลงในรุ่นต่อรุ่นในการสนับสนุนประชาธิปไตย การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าถ้าคุณดูที่อายุที่ใกล้จะลงคะแนนเสียง ประชาธิปไตยจะปลอดภัยในมือของพวกเขา
ข่าวดีนี้ได้รับการเสริมด้วยการค้นพบที่แสดงในแผนภูมิด้านล่าง โดยสองในสามแสดงความสนใจในการเมือง แต่เมื่อเทียบกับผู้มีสิทธิเลือกตั้งในปัจจุบัน ผู้มีสิทธิเลือกตั้งอายุน้อยเกือบสองเท่ากล่าวว่าพวกเขาไม่มีความสนใจในการเมือง
ความสนใจนั้นมักจะเพิ่มขึ้นเมื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ไม่น้อยเพราะมีประเด็นสำคัญที่พวกเขารู้สึกหลงใหล เรายังขอให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตระบุประเด็นสำคัญที่พวกเขาสนใจมากที่สุด สุขภาพจิต การกลั่นแกล้ง ความเท่าเทียมทางเพศ และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศถูกระบุว่าเป็นปัญหาที่สำคัญที่สุด และการยอมรับสำหรับชนพื้นเมืองออสเตรเลียอยู่ในอันดับที่ห้า
แม้ว่าผู้ลงคะแนนในอนาคตที่เราทำแบบสำรวจจะเชื่อมโยง
กับประเด็นหลักเดียวกัน แต่ผู้ตอบแบบสอบถามหญิงกลับรู้สึกหนักแน่นมากขึ้นเกี่ยวกับแต่ละประเด็น นอกจากนี้ เรายังพบว่ามีความแตกต่างมากขึ้นเกี่ยวกับสิทธิทางเพศที่เท่าเทียมกันและการยอมรับของชนพื้นเมือง
ประเด็นอื่นๆ ที่คนรุ่นเก่ากังวล เช่น ความมั่นคงของงาน ค่าครองชีพ หรือออสเตรเลียกลายเป็นสาธารณรัฐ ไม่ถือเป็นเรื่องเร่งด่วน แม้แต่ประเด็นเรื่องความเหมาะสมของอายุ เช่น การลดอายุการลงคะแนนเหลือ 16 ปี หรือการยกเลิกค่าเล่าเรียนของมหาวิทยาลัย ก็ไม่ได้ลงทะเบียน
ตัวเลือกเหล่านี้น่าสนใจ พวกเขาบอกเราหรือไม่ว่าคนหนุ่มสาวชาวออสเตรเลียมองชีวิตของพวกเขาอย่างไรในตอนนี้ และพวกเขามองเห็นความท้าทายในอนาคตอย่างไร หรือสะท้อนถึงความสำเร็จของการโต้วาทีของโรงเรียนในประเด็นเหล่านี้?
นอกจากนี้ ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าประเด็นเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในแนวหน้าของวาระทางการเมืองหลัก ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตอาจจะเปลี่ยนโฉมหน้าการเมืองโดยใช้วาระนโยบายแบบเสรีนิยม “l” เล็กๆ
ที่ซึ่งผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเมือง
อีกคำถามหนึ่งที่เราถามคือผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการเมืองจากที่ใด เราคาดว่าอินเทอร์เน็ตจะอยู่ในอันดับต้น ๆ ของที่นี่ แต่ก็แปลกใจกับการให้ความสำคัญกับแหล่งข้อมูลดั้งเดิม เช่น โรงเรียน โทรทัศน์ ครอบครัว เพื่อน และชุมชน
อินเทอร์เน็ตถูกมองว่าเป็นแหล่งความบันเทิงมากกว่าการมีส่วนร่วมทางการเมืองหรือไม่? หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวมาตรฐานของการขัดเกลาทางสังคม ซึ่งความเข้าใจทางการเมืองส่วนใหญ่นำมาจากแหล่งที่ใกล้ตัว? ไม่ว่าในกรณีใด เป็นที่แน่ชัดว่าเยาวชนชาวออสเตรเลียได้รับการแจ้งข่าวผ่านแหล่งข่าวกระแสหลัก และไม่ได้ถูกจับโดยพวกหัวรุนแรงทางอินเทอร์เน็ตหรือข่าวปลอม
นอกจากนี้ เรายังต้องการทราบด้วยว่าผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตคิดว่าพวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับบทบาทพลเมืองดีหรือไม่ สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจสิทธิและความรับผิดชอบของพวกเขา บทบาทของพวกเขาในฐานะผู้มีสิทธิเลือกตั้ง และทางเลือกในการมีส่วนร่วมของพวกเขา
มีข้อความเชิงบวกอีกประการหนึ่งที่นำมาจากแผนภูมิด้านล่าง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเกือบครึ่งหนึ่งของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตคิดว่าพวกเขากำลังเตรียมพร้อมอย่างดีสำหรับบทบาทนี้
แต่ยังบอกเราด้วยว่าผู้ตอบแบบสำรวจของเราประมาณครึ่งหนึ่งจัดอยู่ในประเภทที่บ่งชี้ว่าพวกเขาไม่แน่ใจ หรือเชื่ออย่างชัดเจนว่าพวกเขาไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับอนาคต
ในแง่รายงานของโรงเรียน การประเมินการเป็นพลเมืองสามารถประเมินได้: “มีความคืบหน้าพอสมควร แต่ต้องพยายามให้มากขึ้น” เราอาจต้องจุดประกายวิธีที่เราสอนหรือพูดคุยเกี่ยวกับการเมืองต่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งในอนาคตอีกครั้ง
